Giennadij Jerszow
Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1967 |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Edukacja |
Lwowska Narodowa Akademia Sztuki, Narodowa Akademia Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie |
Rodzice |
Aleksej i Walentyna |
Małżeństwo |
Helena Powidajło (1989–1990), Olga Kajrod (1994–2014), Anastaziya Spitsina |
Dzieci |
Filip (ur. 1989), Wanda (ur. 1995), Eustafij (ur. 1998) |
Odznaczenia | |
Złoty Klejnod Rodziny Mazep, Medal „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO” | |
Strona internetowa |
Giennadij Jerszow (Gennadij Jerszow, Геннадій Олексійович Єршов; ur. 12 lipca 1967 w Czernihowie) – polski i ukraiński artysta rzeźbiarz, jubiler, fotografik, pedagog, działacz społeczny. Znany z realizacji pomników w różnych krajach.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako starsze dziecko 12 lipca 1967 w Czernihowie w północnej Ukrainie, w polsko-ukraińskiej rodzinie Aleksieja i Walentyny. Pochodzi z rodziny ukraińskich lekarzy i rodziny twórczej w Polsce. Wychowany przez babcię Marię Wenzik ze strony ojca Aleksieja oraz babcię Genowefą Wieliczko z domu Culpa, ciotkę znanej polskiej aktorki Haliny Łabonarskiej, urodzonej w Gdańsku. Jako repatriant uzyskał obywatelstwo polskie i wraz z rodziną przeprowadził się w 2000 roku do Polski, mieszka w Gdańsku od 2001 roku. Ukończył Bazowe Liceum Medyczne (1982–1986) w Czernihowie. Zdobywszy dyplom felczera, pracował jakiś czas w szpitalu[1].
Pracując w wyuczonym zawodzie, zaczął karierę artystyczną, zdobywając prestiżową nagrodę przyznawaną w Związku Radzieckim „Mały medal laureata” w ogólnozwiązkowym konkursie dla artystów amatorów 1985 roku. W latach 1986–1988 trafił do pracowni rzeźby Georgija Husida w Kijowie, gdzie zajmował się rzeźbą i rysunkiem, przygotowując się do egzaminów w ASP. W latach 1988–1991 studiował w Lwowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej u prof. Emanuila Myśko na fakultecie architekturo-dekoracyjnej plastyki (wydział rzeźby monumentalnej). W latach 1991–1995 studiował na Wydziale Rzeźby w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesorów Wasyla Borodaja i Walerego Szwecowa. Po ukończeniu studiów w 1995 uzyskał dyplom (odpowiednik magistra). Jest członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy (1995) oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Należy do zarządu cechu rzemiosł w Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej oraz do Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” założonego przez doktora Andrzeja Januszajtisa.
W latach 1996–1999 odbywał staż asystencki i studia doktoranckie w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych Architektury w Kijowie. W latach 2000–2001 pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Szewczenki w Czernihowie oraz w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni w 2003/2004. Właściciel prywatnej firmy „GaleriaFART” (Ukraina) zajmującej się budową pomników. Od 1996 prowadzi własną Galerię Sztuki. W 2014 założył razem z dziećmi „Fundację Atelier Jerszow” która promuje innych artystów, tworząc most kulturowy pomiędzy Polską a Ukrainą.
Zajmuje się sztuką portretową, sakralną i monumentalną. Debiutował na Ukrainie Pomnikiem Ofiar Tragedii w Czarnobylu, stworzył pierwszy pomnik na Ukrainie Iwana Mazepy oraz pomnik Pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej (Lubecz). Stworzył stacje drogi krzyżowej dla Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, pomnik Jana Pawła II w Toruniu (dla Radia Maryja), pomnik Mrongowiusza oraz Św. Włodzimierza Wielkiego w Gdańsku oraz wiele innych dzieł. Stworzył rzeźbiarskie portrety znanych osób – Lecha Wałęsy, patriarchy Ukrainy Filareta, prof. Andrzeja Ceynowy. Jest autorem rzeźby Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej wykonanej na specjalne zamówienie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie[2].
Wybrane wystawy
[edytuj | edytuj kod]- 1994 – w Soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie.
- 1996 – w Centralnym Pałacu Kultury, Sławutycz.
- 1997 – w Domu Związku Artystów Plastyków Ukrainy, Kijów.
- 1998 – w Muzeum Historii Bukaresztu (Muzeul de Istorie și Artă al Municipiului București), Bukareszt.
- 1998 – w Domu Ukraińskim, w ramach Festiwalu Sztuki, Kijów.
- 1998 – w Narodowym Banku Ukrainy, Kijów.
- 1998 – w Narodowym Pałacu „Ukraina”, Kijów.
- 2004 – w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni.
- 2004 – w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska.
- 2005 – w Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku.
- 2005 – w kościele św. Stanisława Kostki w Gdańsku.
- 2005 – w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie.
- 2014 – w Soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie.
- 2017 – w Związku Polskich Artystów Plastyków, Gdańsk.
Ważniejsze prace
[edytuj | edytuj kod]- 1996 – pomnik „ Pamięci Czarnobyla”, Czernihów.
- 1996 – pomnik „Święty książę Michał i jego bojarzyn Feodor” kościół św. Michała i Feodora, Czernihów.
- 1997 – pomnik „Pisarz” w 900-lecie pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej, Lubecz.
- 1998 – popiersie Tarasa Szewczenki, (park Herastrau) Bukareszt.
- 2002 – figura św. ap. Judy Tadeusza Gdańsk Hospicjum Pallottinum.
- 2002 – płaskorzeźba „Archanioł Rafał i Tobiasz” Gdańsk, Hospicjum Pallottinum.
- 2003 – tablica Eugeniusza Dutkiewicza, na fasadzie budynku Hospicjum im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC.
- 2004 – tablica Juliana Rummla, na budynku Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni.
- 2005 – Grand Prix „WOJCIECH”. Dla Ogólnopolskiego Konkursu Baletowego im. Wojciecha Wiesiołłowskiego. Statuetki przyznawane jako Grand Prix dla artystycznej indywidualności oraz laureatom pierwszych miejsc w poszczególnych kategoriach, Gdańsk[3].
- 2005 – tablica Janiny Jarzynówny-Sobczak, Szkoła Baletowa, Gdańsk[4].
- 2005 – trzecia nagroda w konkursie na pomnik Jana Heweliusza w Gdańsku.
- 2006 – stacje Drogi Krzyżowej, bazylika Mariacka, Gdańsk[5].
- 2006 – popiersie „Taras Szewczenko” plac Uniwersytetu w Czernihowie.
- 2007 – popiersie „Stanisław Moniuszko”. Akademia Muzyczna w Gdańsku.
- 2007 – popiersie „Fryderyk Chopin”. Polska Filharmonia Bałtycka, Gdańsk.
- 2008 – stacje Drogi Krzyżowej, kościół św. Antoniego w Toruniu[6].
- 2008 – pomnik „Petro Prokopowycz 1775-1850 r.” koło Baturyna, Ukraina.
- 2008 – pomnik Mrongowiusza, Uniwersytet Gdański[7].
- 2009 – pomnik hetman Iwana Mazepy (brąz, marmur), Czernihów.
- 2009 – krzyż dla ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie (brąz, granit), Warszawa.
- 2009 – fontanna „Róże” (brąz, granit), Tarnobrzeg[8].
- 2009 – pomnik Hieronima Dekutowskiego w Tarnobrzegu[9].
- 2010 – stacje Drogi Krzyżowej, brąz, drewno. Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdańsku na starym Chełmie.
- 2010 – pomnik „Jeden drugiego brzemiona noście” upamiętniający mszę św. z udziałem Jana Pawła II na Zaspie 12 czerwca 1987 roku, (park im. Jana Pawła II) (brąz, granit).
- 2011 – „Ukrzyżowanie” płaskorzeźba nad sarkofagiem ks. prałata Henryka Jankowskiego, bazylika św. Brygidy w Gdańsku.
- 2011 – dystynktorium kanonickie Kapituły Kolegiackiej Staroszkockiej. srebro, złoto, kamień.
- 2011 – „Antoni Pieczerski”. Lubecz.
- 2011 – rzeźba rodzeństwa tancerzy Bronisławy i Wacława Niżyńskich. Teatr Wielki w Warszawie[10].
- 2012 – pomnik ks. prałata Henryka Jankowskiego w Gdańsku[11].
- 2013 – pomnik Bł. Matki Wincenty, zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego koło Pelplina, Polska.
- 2013 – portret Prezydenta RP Lecha Wałęsy
- 2014 – portret Kena Hensleya brytyjskiego muzyka rockowego (Uriah Heep)
- 2014 – pomnik św. Jana Pawła II. Radio Maryja. Toruń, Polska.
- 2015 – pomnik św. Włodzimierza, postawiony w 1000-letnią rocznicę śmierci Św. Władcy – Chrzciciela Rusi Kijowskiej. Gdańsk, Polska[12].
- 2016 – pomnik Ofiarom Stanu Wojennego[13] (Antoniemu Browarczykowi) Gdańsk, Polska.
- 2017 – sarkofag Biskupów Pelplińskich, bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie, Polska.
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Honorowy JE Prymasa Józefa Glempa – „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO”[14].
- Odznaka Honorowa „Złoty klejnot rodziny Mazepa”.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Grand Prix „Wojciech” Ogólnopolski konkurs tańca w Gdańsku
-
Stacje Drogi Krzyżowej, bazylika Mariacka w Gdańsku
-
Św. Antoni, wejście do jaskini w Lubeczu
-
Fontanna Róże Tarnobrzeg
-
Pomnik Hieronim Dekutowski „Zapora” Tarnobrzeg
-
Stacje „Droga Krzyżowa", bazylika Mariacka w Gdańsku
-
Portret prezydenta RP Lecha Wałęsy Gdańsk
-
Roman Pawlas - portret pastora ewangelickiego Tomaszów Mazowiecki
-
Petro Prokopowycz, Baturyn
-
Eustafij Jerszow - portret syna
-
Dystynktoria Kapituła Kolegiacka Staroszkocka Kościół św. Ignacego Loyoli w Gdańsku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marek Adamkowicz: Gennadij Jerszow i jego rzeźby "rozsiane" po całym Pomorzu. dziennikbaltycki.pl, 2014-02-09.
- ↑ Chrystus leży w ogrodzie, z oderwaną głową. Rękę nadal trzyma na sercu [online], www.zawszepomorze.pl [dostęp 2022-05-11] (pol.).
- ↑ Zakończył się XVII Konkurs Baletowy; XVII Konkurs Baletowy, opera bałtycka – Serwis Kultura [online], kultura.trojmiasto.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Gdańsk. 55-lecie Szkoły Baletowej
- ↑ Areopag Gdański [online], areopag.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Gennadij Jerszow artysta-rzeźbiarz. antoni-torun.pl, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2017-03-27].
- ↑ Uniwersytet Gdański [online], ug.edu.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Tarnobrzeg: Kanalizacja na obrzeżach, fontanna w centrum – echodnia.eu [online], echodnia.eu [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ The Polish Weekly | Tygodnik Polski » „Zapora” w Tarnobrzegu [online], polishweekly.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ Rzeźba Wacława i Bronisławy Niżyńskich ozdobiła foyer Teatru Wielkiego. teatrwielki.pl, 17 czerwca 2011. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-06)].
- ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2019-01-11] .
- ↑ Nowy pomnik w Gdańsku: św. Włodzimierz w sile wieku [online], trojmiasto.pl, 22 maja 2015 [dostęp 2019-01-10] (pol.).
- ↑ Pomnik jak żywa lekcja historii. W Gdańsku odsłonięto monument Ofiar Stanu Wojennego [ZDJĘCIA] [online] [dostęp 2018-03-01] (pol.).
- ↑ Katolicka Agencja Informacyjna KAI , Medale na SacroExpo za haft, mozaikę i Drogę Krzyżową [online], 15 czerwca 2010 [dostęp 2019-01-10] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Gdańsk: w Bazylice Mariackiej zawisły tablice stacji drogi krzyżowej. [dostęp 2008-04-28].
- Giennadij Jerszow – artysta rzeźbiarz · strona internetowa. [dostęp 2008-04-28].
- jerszow: Gennadij Jerszow strona internetowa. [dostęp 2014-04-01].
- https://gdansk.gedanopedia.pl/gdansk/?title=JERSZOW_GENNADIJ
- http://antoni-torun.pl/gennadij-jerszow/
- В. П. Коваленко. Єршов Геннадій Олексійович Encyclopedia of modern Ukraine (On Ukrainian)
- Єршов Геннадій Олексійович Сайт Національної спілки художників України National Union of Artists of Ukraine
- Ольга Собкович Українсько-польський скульптор – Геннадій Єршов // Образотворче мистецтво No. 4, — 2010, No. 1, — 2011 Fine Arts (magazine)(On Ukrainian)
- Marek Adamkowicz Gennadij Jerszow i jego rzeźby//Dziennik Bałtycki
- Dorota Abramowicz [1] Chrystus leży w ogrodzie, z oderwaną głową. Rękę nadal trzyma na sercu//Zawsze Pomorze