Przejdź do zawartości

Giennadij Jerszow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gennadij Jerszow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1967
Czernihów

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz, felczer medyczny

Miejsce zamieszkania

Gdańsk

Narodowość

polska

Edukacja

Lwowska Narodowa Akademia Sztuki, Narodowa Akademia Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie

Rodzice

Aleksej i Walentyna

Małżeństwo

Helena Powidajło (1989–1990), Olga Kajrod (1994–2014), Anastaziya Spitsina

Dzieci

Filip (ur. 1989), Wanda (ur. 1995), Eustafij (ur. 1998)

Odznaczenia
Złoty Klejnod Rodziny Mazep, Medal „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO”
Strona internetowa

Giennadij Jerszow (Gennadij Jerszow, Геннадій Олексійович Єршов; ur. 12 lipca 1967 w Czernihowie) – polski i ukraiński artysta rzeźbiarz, jubiler, fotografik, pedagog, działacz społeczny. Znany z realizacji pomników w różnych krajach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Rzeźba Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej Teatr Wielki w Warszawie
Stanisław Moniuszko, Akademia Muzyczna w Gdańsku
I zjazd książąt Rusi Kijowskiej, Lubecz
Pomnik K. C. Mrongowiusza w Gdańsku
Pomnik Henryka Jankowskiego w Gdańsku
Pomnik świętego Włodzimierza w Gdańsku
Pomnik Jana Pawła II Toruń
Stacje Drogi Krzyżowej, Bazylika Mariacka w Gdańsku

Urodził się jako starsze dziecko 12 lipca 1967 w Czernihowie w północnej Ukrainie, w polsko-ukraińskiej rodzinie Aleksieja i Walentyny. Pochodzi z rodziny ukraińskich lekarzy i rodziny twórczej w Polsce. Wychowany przez babcię Marię Wenzik ze strony ojca Aleksieja oraz babcię Genowefą Wieliczko z domu Culpa, ciotkę znanej polskiej aktorki Haliny Łabonarskiej, urodzonej w Gdańsku. Jako repatriant uzyskał obywatelstwo polskie i wraz z rodziną przeprowadził się w 2000 roku do Polski, mieszka w Gdańsku od 2001 roku. Ukończył Bazowe Liceum Medyczne (1982–1986) w Czernihowie. Zdobywszy dyplom felczera, pracował jakiś czas w szpitalu[1].

Pracując w wyuczonym zawodzie, zaczął karierę artystyczną, zdobywając prestiżową nagrodę przyznawaną w Związku Radzieckim „Mały medal laureata” w ogólnozwiązkowym konkursie dla artystów amatorów 1985 roku. W latach 1986–1988 trafił do pracowni rzeźby Georgija Husida w Kijowie, gdzie zajmował się rzeźbą i rysunkiem, przygotowując się do egzaminów w ASP. W latach 1988–1991 studiował w Lwowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej u prof. Emanuila Myśko na fakultecie architekturo-dekoracyjnej plastyki (wydział rzeźby monumentalnej). W latach 1991–1995 studiował na Wydziale Rzeźby w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesorów Wasyla Borodaja i Walerego Szwecowa. Po ukończeniu studiów w 1995 uzyskał dyplom (odpowiednik magistra). Jest członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy (1995) oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Należy do zarządu cechu rzemiosł w Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej oraz do Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” założonego przez doktora Andrzeja Januszajtisa.

W latach 1996–1999 odbywał staż asystencki i studia doktoranckie w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych Architektury w Kijowie. W latach 2000–2001 pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Szewczenki w Czernihowie oraz w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni w 2003/2004. Właściciel prywatnej firmy „GaleriaFART” (Ukraina) zajmującej się budową pomników. Od 1996 prowadzi własną Galerię Sztuki. W 2014 założył razem z dziećmi „Fundację Atelier Jerszow” która promuje innych artystów, tworząc most kulturowy pomiędzy Polską a Ukrainą.

Zajmuje się sztuką portretową, sakralną i monumentalną. Debiutował na Ukrainie Pomnikiem Ofiar Tragedii w Czarnobylu, stworzył pierwszy pomnik na Ukrainie Iwana Mazepy oraz pomnik Pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej (Lubecz). Stworzył stacje drogi krzyżowej dla Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, pomnik Jana Pawła II w Toruniu (dla Radia Maryja), pomnik Mrongowiusza oraz Św. Włodzimierza Wielkiego w Gdańsku oraz wiele innych dzieł. Stworzył rzeźbiarskie portrety znanych osób – Lecha Wałęsy, patriarchy Ukrainy Filareta, prof. Andrzeja Ceynowy. Jest autorem rzeźby Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej wykonanej na specjalne zamówienie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie[2].

Wybrane wystawy

[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze prace

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Medal Honorowy JE Prymasa Józefa Glempa – „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO”[14].
  • Odznaka Honorowa „Złoty klejnot rodziny Mazepa”.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marek Adamkowicz: Gennadij Jerszow i jego rzeźby "rozsiane" po całym Pomorzu. dziennikbaltycki.pl, 2014-02-09.
  2. Chrystus leży w ogrodzie, z oderwaną głową. Rękę nadal trzyma na sercu [online], www.zawszepomorze.pl [dostęp 2022-05-11] (pol.).
  3. Zakończył się XVII Konkurs Baletowy; XVII Konkurs Baletowy, opera bałtycka – Serwis Kultura [online], kultura.trojmiasto.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  4. Gdańsk. 55-lecie Szkoły Baletowej
  5. Areopag Gdański [online], areopag.pl [dostęp 2017-11-23].
  6. Gennadij Jerszow artysta-rzeźbiarz. antoni-torun.pl, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2017-03-27].
  7. Uniwersytet Gdański [online], ug.edu.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  8. Tarnobrzeg: Kanalizacja na obrzeżach, fontanna w centrum – echodnia.eu [online], echodnia.eu [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  9. The Polish Weekly | Tygodnik Polski » „Zapora” w Tarnobrzegu [online], polishweekly.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  10. Rzeźba Wacława i Bronisławy Niżyńskich ozdobiła foyer Teatru Wielkiego. teatrwielki.pl, 17 czerwca 2011. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-06)].
  11. Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2019-01-11].
  12. Nowy pomnik w Gdańsku: św. Włodzimierz w sile wieku [online], trojmiasto.pl, 22 maja 2015 [dostęp 2019-01-10] (pol.).
  13. Pomnik jak żywa lekcja historii. W Gdańsku odsłonięto monument Ofiar Stanu Wojennego [ZDJĘCIA] [online] [dostęp 2018-03-01] (pol.).
  14. Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Medale na SacroExpo za haft, mozaikę i Drogę Krzyżową [online], 15 czerwca 2010 [dostęp 2019-01-10].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]